Hastanenin her bir departmanında bambaşka bir atmosfer var. Çocuk acilde çizgi film izleyen çocukların yanında oturan, onlarla birlikte gülmeye çalışan endişeli ebeveynler… Kadın doğumda heyecanla bebeğini bekleyen anne ve dışarıda umutla bekleyen babalar… Yoğun bakımın önünde ise hüzün, endişe ve dua içinde bekleyen hasta yakınları…

Bir yanda yalnızca çöpünü kovaya atmayan birine kızmış bir çalışan, diğer yanda yoğun bakımdan gelen acı bir haberle ağlamaya başlayan bir kadın ve çocuğu… Doktor, baş sağlığı dilerken gözlerinde tarifsiz bir üzüntüyle bakıyor.

Kadın doğum servisinin hemen yanında kadın hastalıkları, onun yanı başında da yoğun bakım var. Birinde yeni bir can gözlerini dünyaya açarken, diğerinde bir can hayata veda ediyor. Birinde sevinç çığlıkları, diğerinde sessiz bir hüzün, endişe, bekleyiş…

Ve tüm bu duygular sadece birer kapıyla, bir güvenlik şeridiyle, birkaç adımla birbirinden ayrılıyor. Hayatın en büyük zıtlıkları; doğumla ölüm, umutla umutsuzluk, sevinçle keder, aynı binanın koridorlarında yan yana yaşanıyor.